Kleszcze uznaje się za jedno z najniebezpieczniejszych zwierząt świata, ponieważ są odpowiedzialne za przenoszenie wielu groźnych chorób. Kleszcz jest nosicielem zarazków – najpierw sam zaraża się pobierając krew zakażonych zwierząt np. szczurów i dzikich ptaków, a następnie przekazuje zarazki swojej kolejnej ofierze np. człowiekowi. W Polsce, wśród chorób odkleszczowych, najczęściej diagnozuje się boreliozę i kleszczowe zapalenie mózgu.

Kleszczowe zapalenie mózgu to wirusowa choroba ośrodkowego układu nerwowego, która może powodować kalectwo, a nawet śmierć.
Szczepienie ochronne przeciw KZM obejmuje podanie trzech dawek w cyklu. Aby szczepienie było skuteczne, należy przyjąć dwie dawki szczepionki jeszcze przed okresem żerowania kleszczy. Pierwsze szczepienie przypominające należy wykonać po 3 latach, a kolejne co 3-5 lat w zależności od rodzaju użytej szczepionki i wieku osoby zaszczepionej.

Zasadniczo szczepić powinien się każdy, komu zdarza się przebywać w lesie lub na innych terenach zagrożonym występowaniem kleszczy. Szczepienia rekomendowane są w szczególności osobom wykonującym czynności związane z uprawą roślin lub hodowlą zwierząt, m.in. rolnikom, pracownikom leśnym, działkowiczom, a także funkcjonariuszom straży pożarnej i granicznej. Szczepionkę zaleca się również uprawiającym turystykę pieszą i rowerową czy grzybiarzom. 

Z uwagi na brak szczepionki przeciwko boreliozie za najskuteczniejszą metodę obrony przed zachorowaniem uznaje się stosowanie zasad zmniejszających prawdopodobieństwo ukąszenia, tj. używanie środków odstraszających kleszcze i noszenie odzieży zakrywającej jak najwięcej części ciała. Istotne jest, by po każdej wizycie na terenach zielonych dokładnie obejrzeć całą skórę, a jeśli padliśmy ofiarą kleszcza zadbać o jego prawidłowe usunięcie. W przypadku wszystkich chorób odkleszczowych ważne jest, by nie bagatelizować nawet najmniejszych niepokojących objawów. Jeśli wystąpią, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
(źródło: www.zaszczepsiewiedza.pl)